De musicalfilm, filmmusical of muziekfilm is een filmgenre waarin een mengelmoes van dans en gezongen liedjes  (die door de personages worden gezongen) in het verhaal worden verwerkt  (soort van zangspel). De liedjes worden gebruikt om de gebeurtenissen van de karakters te duidelijk te maken. Een subgenre van de musicalfilm is de musicalkomedie, die een sterk humoristisch deel  toevoegt aan het verhaal.

De musicalfilm was een gevolg van het theater. Het grootste verschil tussen film en theater is het gebruik van veel decors en verschillende locaties, wat in een theater heel moeilijk zou zijn. De musicalfilms bevatten meestal wel overeenkomsten met theater: de acteurs zingen meestal hun lied en dans alsof er een publiek aanwezig is. Aan de ene kant  wordt bij film de kijker het aanwezige publiek, omdat de acteur regelmatig direct in de camera kijkt om zijn gevoelens te uiten terwijl hij/zij zingt. Het lijkt wel of het publiek een soort van geheime 'vriend' is aan wie de speler zijn gevoelens kwijt kan.

Geschiedenis[bewerken]

In de eerste geluidsfilmThe Jazz Singer (1927) met Al Jolson wordt voor het eerst gewerkt met gezongen muziek, er wordt nederlands  in vier delen gezongen. In 1928 gaven de Warner Brothers de release uit van een helemaal gesproken film Lights of New York van Bryan Foy, waarin een muzikaal deel in een nachtclub zat. Het enthousiasme van het publiek was zo groot dat in minder dan een jaar alle belangrijkste studio's uitsluitend films met geluid gingen maken. De eerste film die kan worden gezien als filmmusical was The Broadway Melody van Harry Beaumont, die meteen ook een enorme hit werd en de Academy Award voor Beste Film won in 1929.

Er waren al gauw heel veel verschillende filmmusicals, waaronder drama's maar ook komedies. Eind 1930 was het publiek van filmmusicals en de studio's werden gedwongen om de gezongen muziek uit de films te snijden die toen werden gekeken. Als voorbeeld hierbij Life of the Party (1930), oorspronkelijk bedoeld als volledige kleurenfilm en volledig gesproken filmmusical. Alvorens de film werd vrijgegeven werden de liedjes echter verwijderd. Hetzelfde gebeurde bij Fifty Million Frenchmen (1931) en Manhattan Parade (1932). Het publiek begon al snel kleur met filmmusicals te gebruiken en zo daalde de resultaten  in de musical populariteit ook in een daling in het gebruik van kleur.

In 1933 kende de filmmusical weer een hoogtepunt , regisseur/choreograaf Busby Berkeley (1895-1976), bekend van onder andere 42nd Street) breidde traditionele dansnummers uit met ideeën die hij had opgedaan als soldaat. Zo gebruikte hij experimentele beelden die als basis dansers en zangers vormden. Ook Fred Astaire (1899-1987) was met zijn ritmische koppeling van beeld en geluid niet weg te denken uit de musicalwereld.

Sinds de jaren 50 zijn  filmmusicals minder populair geworden . Als oorzaak wordt de opkomst van de Rock-'n-roll gegeven, waarbij concertfilms, films met een bekende popgroep of zanger in de hoofdrol of met popmuziek als achtergrondmuziek veel meer succes hadden. Toch werden er  nog wat  beroemde musicals gemaakt, zoals de verfilmingen van populaire theatermusicals, zoals bijvoorbeeld The Sound of Music (1965) en Grease (film) (1978).

Het is een musical uit de 50-er jaren. Een nieuw schooljaar begint op de Rydell High school. In de zomervakantie heeft dé hunk van de school, Danny Zucco, het meisje van zijn dromen ontmoet. Hij denkt haar nooit meer te zien, maar schept erg op over haar tegen zijn vrienden.

the green mile gaat over Paul Edgecomb zit in een bejaardentehuis, en vertelt zijn levensverhaal aan een vriendin. Hij vertelt over de tijd dat hij rond de dertig en gevangenenbewaker was, en de grootste blaasontsteking van zijn leven had. Op een dag stopt er voor blok E, waar Paul de leiding heeft, en wordt geholpen door Dean, Brutus, Harry, en de irritante Percy, een arrestatiewagen, die flink doorgezakt is. Uit die wagen komt de volgende terdoodveroordeelde: John Coffy. Een boom van een neger, die nooit school heeft gehad, maar sociaal enorm begaafd is. Hij is beschuldigd van het verkrachten en vermoorden van 2 meisjes. John werkt overal aan mee, is nooit een last, en wil alleen dat de lichten ’s nachts aan blijven.